Ocak hüzünleri

28 Yıl önce Bugün, yani 24 Ocak 1993 günü Ankara Karlı Sokakta ki evinin önünde otomobiline yerleştirilen bombanın patlaması sonucu, faili meçhul, planlı ve örgütsel bir suikast sonucunda haince katledilen “özgürlük ve bağımsızlık sembolümüz”, bir süre Milliyet’te birlikte de çalıştığımız Araştırmacı, Gazeteci, Yazar Uğur Mumcu’yu, ölüm yıl gününde bugün anmak üzere, yasaksız olduğumuz 10.00-13.00 saatleri arasında; Konak, Karşıyaka, Bornova, Çiğli, Aliağa ve Bayraklı’da ki sakin, mesafeli ve seviyeli küçük etkinliklere Okan Yüksel Kardeşimle birlikte kısmen dijital yöntemlerle abartısız olarak katılacağız. Ulaşabildiğimiz her yerde; “Uğur Mumcu’nun; “Adalet ve Demokrasi Duruşu”da sergileyeceğiz. Şayet teknolojik imkanlar fırsat verirse; Yazar - Hukuk Duayeni Av. Veysel Gültaş, Bisitep Genel Başkanı Av. Tuncer Eşsizhan, Sendikacı-Gazeteci Halil Hüner, Gazeteci-Yazar Nevit Tokdemir ile de dijital iletişimli toplantı bağlantıları kurmak istiyoruz. Demokratik Sivil Kitle Örgütleri Onursal Başkanı, Yazar ve Şair Okan Yüksel ile birlikte çok anlamlı ve çok yararlı birliktelikler sergilemek istiyoruz. Uğur Mumcu ile birlikte, farklı yıllarda ölmüş olmalarına rağmen hepsini de 24 Ocak’larda aynı gün yitirmiş olduğumuz, “24 Ocak 2001 günü Diyarbakır’da katledilen, farklılıklar gözetmeden herkesi bağrına basmış, görev aşığı, vatansever kahraman Şehit Emniyet Müdürümüz Gaffar Okkan”ı 20’nci yıldönümünde ve 24 Ocak 2007 günü yitirdiğimiz Gazeteci, Yazar, Devlet ve Siyaset Adamı İsmail Cem’i 14’ncü yıldönümünde ve Milli Mücadelemizin tescilli Kahramanı, 24 Ocak l948 günü hayata veda etmiş Atatürk’ün unutulmaz istihbaratçısı ve bizzat Yüce Atatürk tarafından “Milli Kahraman” ünvanıyla payelendirilmiş, Milli kahraman Albay Mustafa Mümin Aksoy’u (Gavur Mümin’i) de yad edeceğiz. Bugün 24 Ocak. 7 gün sonra, bir hüzün ayı olarak hafızalarımıza yerleşmiş, Ocak aylarından birini daha “pandemi felaketi nedeniyle” daha de unutulmaz haliyle sonlandıracağız. Ocak ayları, geçmiş yıllarda olduğu gibi, bu yılda; ilk günden itibaren arka arkaya yaşanmış, vakitsiz ölümler yüzünden zorunlu “bir hüzün ayı” olarak zihinlerimize yerleşmiştir. Nitekim; 2021’in bu ilk ayını da; önceki yılların ocak aylarında olduğu gibi sanki programlanmış bir film şeridi gibi, özellikle İzmir’imizin ticari, sanayi, kültür, sanat, medya ve iletişim sektöründe ard arda ayrılık acıları yaşayarak geçirdik. Geçiriyoruz. Pandemi önlemlerinin getirdiği ve felaket halini almış ekonomik durgunluklar; inanılmaz sıkıntıların sonucunda tükeniş haberlerini de duymamızı sağlamaktadır. Örneğin, “Ciğerci Zarif” gibi yarım asırlık özel bir İzmir lezzet lokantasının bile kapanmakta olduğunu ve yerinin satışa çıkartıldığını hüzünle öğreniyoruz. Geride bıraktığımız yılın geçmiş ocak ayının 15’inde müstesna bir İzmir değeri olan, fakire fukaraya taksitli kolaylıklar sağlayarak onları ilk kez beyaz ve kahverengi teknoloji ile tanıştırmış, iyiliksever, merhametli, sanatçı dostu Numan Özdil’i Gültepe Toros’ta toprağa vermiştik. Numan Özdil’le ilk dostluğumuz yetmişli yıllarda Gültepe’de ki dayanıklı ev gereçleri mağazasında başlamıştı. Günay Akarsu ile Suat Taşer’in öncülüğünde kurduğumuz Amatör Tiyatro Topluluğumuza ilk maddi ve manevi desteği vermişti. Gültepe Belediye Başkanı Aydın Erten’in can dostlarındandı. Daha sonra; birlikte Asil Nadir’e ve Kıbrıs Türk egemenlik haklarına ve barış düşüncesine destek vermiştik. KKTC onursal vatandaşı bile olmuştuk. Onunla radyoculuk ve televizyonculuk yapmanın da keyfini ve zevkini yaşadım. Birlikte Onun televizyonunda; Can Yücel, Muzaffer İzgü, Cuma Ocaklı, Tanju Okan, Tamer Levent, Ali Fuat İçsel, Turgut Özakman, Özdemir Nutku, Çetin Köroğlu, Yıldız Kenter, Müşfik Kenter, Yıldız Kültür, Nurhan & Burhan Damcıoğlu, Turgay Gönenç, Ayten Gökçer, Mazhar Zorlu, Erdoğan Tözge, Prof. Dr. Namık Çevik, Prof. Dr. Erdem Tunçbay, Tekin Çullu gibi nice değerleri ağırlamıştık. Numan Özdil’le birlikte sayısız televizyon programlarımızla, nice başarı ödüllerini kaldırmıştık. Yine geçen Ocak ayı sonlarında Numan Özdil’in ardından, önce; 18 Ocak’ta Rahşan Ecevit gibi değerli bir Atatürk Cumhuriyeti Hanımefendisini yitirdik. Daha sonra da; 20 Ocak’ta; Hayrettin Karaca gibi; Karadeniz, Marmara, Ege ve Akdeniz doğal, kültürel çevrelerinin tutkunu, müthiş bir habitat duayeni, “çevre aktivistini” kaybettik. Ben bunca habitatçılar tanıdım. Hayrettin Karaca çok başkaydı. Tarih, doğa ve yeşil sevgisiyle Hayrettin Karaca gerçek çevreci bir neslin bilgili ve birikimli en son temsilcisiydi. Geçtiğimiz yılı yeniden hatırlayacak olursam; Ocak ayının bu son günlerinde, yaşamı beyefendilikle, başarılarla geçmiş, “Kafsinkaf Karşıyakalısı” Sanayici Deniz Yurdun’u da 2019’un bu günlerinde toprağa vermiştik. Ardından Ege ve İzmir futbolunun Türkiye’nin her tarafında ki hizmetleriyle temsilcisi olmuş, başarılı bir spor adamı, usta bir futbol eğitimcisi Yıldırım Uran’ı toprağa vermiştik. İstanbul’da Gazetecilik ve amatör tiyatroculuk yaptığım günlerde çok yakından tanıdığım ve çok severek takdir ettiğim, sinema ve tiyatromuzun unutulmayacak yıldızlarından Ayşen Gruda’nın da kaybına çok üzülmüştüm. Bir önceki yıl da da; aynı günlerde; Usta Gazeteci Yazar Vecdi Altay’ı, ardından çok Genç Ekonomi Muhabiri Füsun Çağlar ile yarım asırlık arkadaşım, dünyalar iyisi, Gazeteci Barış Kudar Kardeşimi ve uzun yıllar birlikte sayısız ulusal, enternasyonal ve yerel organizasyonun sorumluluklarını paylaştığımız, Meslek Arkadaşım, efsanevi MEB Ajans’ın kurucularından Mehmet Hüsnü Alat’ı toprağa vermenin acılarını yaşamıştık. Yine 2020’nin Ocak Ayı içinde; Aydın Boysan üstadımın inanılmaz ölümü, İstanbul’dan Radyo Tiyatrosu Hocam Münir Özkul’u yitirmemiz, birlikte sahne paylaştığımız canım arkadaşım Tiyatrocu Turan Özdemir’in sürpriz kaybı, Yarım Asırlık Arkadaşım sayısız şiir ödülünün sahibi, yayıncı Enver Ercan’ın mendabur kansere teslim oluşu, hiç unutamayacağım ocak hüzünleri olmuştu. Ocak hüzünleri derken, maalesef unutulan ancak Benim asla unutamayacağım olaylardan bir tanesi de; beş yıl önce, 2017’nin ilk saatlerinde İstanbul’da yılbaşını kutlarken 38 masum insanın haince kurşuna dizilir gibi katledilmesidir. Ayrıca, Biz; İzmirliler; yine bir önceki yılın Ocak ayında İzmir’de Kahraman Şehit Polisimiz Fethi Seyek’in cesareti sayesinde az kayıpla atlatılmış çok ciddi bir olay olan “İzmir Adliye Sarayı terör girişimini” de unutmamalıyız. Şehit Fethi Seyek’in sayesinde yüzlerce kişi ölümden kurtulmuştur. Tabii; geçmişte Uğur Mumcu ile birlikte andıklarımızdan, tesadüfen ocak ayının son günü, 31 Ocak’a rastlamış Prof. Dr. Muammer Aksoy’u ve yıllardır failleri meçhul olan diğer terör cinayetleriyle, Ayrıca Kamer Genç gibi 22 Ocak 2016 günü yitirdiğimiz değerlerimizi hiç unutamıyoruz. Daima andığımız, bilinen terör cinayetlerinin yanı sıra, yıllardan beri ve halen de ciddiyetle sürdürülen “terör örgütlerine karşı” artık bir savaş haline dönüşen ve günümüzde tüm şiddetiyle devam eden yoğun çatışmalarda yitirdiğimiz şehit evlatlarımızın acılarıyla ve özellikle sivil genç insanların, çocukların ve kadınların daha çok kaybedildiği “bombalı ve silahlı saldırılarda”, toplu olarak sivil insanlarımızın, bu arada “mültecilerin ölümlerini” ve “şiddet gören kadınlarımızın” acılı sonlarını daima hatırlamaktayız. Artık tüm bu acıları “pandemi salgını” nedeniyle yitirdiklerimizi, özellikle “sağlık şehitlerimizi” de ekleyerek yad etmek zorunda kalıyoruz. Tabii; beş yıl önce, 21 Ocak 2016 günü bir kalp krizi sonucunda yine ocak ayında çok genç yaşta yitirdiğimiz “Başarılı İşadamı Mustafa Vehbi Koç” gibi bir cumhuriyet değerimizin de vakitsiz kaybını, ayrıca bir dönemin en başarılı müzik kompozitörü olan “orkestralar şefi ve besteci Ergüder Yoldaş”ın da 25 Ocak 2016 günü İzmir’de ki vakitsiz kaybını da unutmayacagız. Biz; Karşıyakalıların artık asla unutmayarak, her ocak ayı başında daima anacakları; unutulmaz değerimiz ve Başkanımız Kemal Baysak’a ilave olarak; efsane futbolcularımızdan “Gökhan Nil” ile çok yönlü spor adamlarımızdan Mithat Erefe’de birer Ocak ayı kaybıdır. Bir iyilik ve güzellik Abidesi olan Gökhan Nil Ağabeyimiz, çok genç yaşta yitirdiği evladı “Mirza Nil” adına bir okul dahi yaptırmıştı. Hayırseverliği ile de efsaneleşmiş “kafsinkaf’lı” bir futbol yıldızımızdı. Önceki yıl yine Ocak ayında yitirdiğimiz, İzmirli fakir fukaraların “Manevi Annesi” olarak bilinen, büyük Hayırseverimiz, 73 yıllık “İzmir İl Fakirlerine Yardım Derneği” Yöneticisi Nurşen Kadayıfçı’da ocak ayının kayıpları arasındadır. 2017 yılının Ocak Ayında, İzmir’de ki kaybımız da, “mimarlık ve kent planlaması” alanında bir “Bilim&Bilgi ve Hizmet Abidesi” olarak hatırlayacağımız, İzmir Büyükşehir Belediyesinde İmar Müdürlüğü de yapmış olan, Karşıyakalı Mimar Bülent Kınay’dır.

Ayrıca; üç gün önce yitirdiğimiz İzmir Büyükşehir Belediyesi ve İZSU yöneticilerinden İnşaat Mühendisi Muammer Türkmen’de önemli hizmetleriyle hatırlanacak değerlerimizdendir. Ege Üniversitemizin eski Rektörlerinden, Türkiye’de ilk kez “spor hekimliğini” bir Tıp bilimi branşı” olarak, İzmir’de kurmuş ve geliştirmiş olan, Dünya Olimpiyatlarının Spor Hekimi, Prof. Dr. Necati Akgün’ü de 2017’nin 27 Ocak’ında yitirmiştik. Dünya çapında enfeksiyon, klinik mikrobiyoloji alanında, emsalsiz bilim buluşlarıyla ve yayınlanmış sayısız eserleriyle tanınmış bir Tıp Bilimi Duayeni olan Prof. Dr. Münir Büke’nin de, erken sayılacak yaşta ki kaybı da unutulmazımızdır. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinin eski dekanlarından da olan Prof. Dr. Münir Büke, mesleğiyle ilgili enternasyonal ve ulusal pek çok bilim örgütünün de kuruculuğunu ve başkanlığını yapmıştı. Sayısız öğrencisini de “sağlık ve tıp sektörümüze” kazandırmıştır. Münir Hocamızın oğlu Prof. Dr. Çağrı Büke de Babasının izinden ve yolundan gitmektedir. O da dünya çapında bir mikrobiyoloji ve enfeksiyon hastalıkları araştırmacısı ve otoritesi olmuştur. Diğer evladı Uzman Dr. Yankı Büke Ötleş’de bir “başarı ve liyakat” sembolüdür. Yazımın başından itibaren burada belirttiğim tüm bu değerli isimleri ve burada hepsini belirtemediklerimi, Önceki gün Cuma namazı sonrasında 8 yıl önce 29 Ocak günü yitirdiğimiz, dünyaca ünlü İzmirli müzik ve ses sanatçımız Ferdi Özbeğen’in de anısına tüm bu isimlerini belirttiğim değerlerimiz için İzmir’in üç ayrı yerinde lokma döktürdük ve hepsini dualarımızla andık. Ocak aylarında yitirdiklerimiz sadece ölüm anlamında değildir. Benim gibi telafisi ve tesellisi olmayacak anlamda manevi ve maddi değer taşıyan eşyalarını çaldırmışların da kayıp üzüntüleri vardır. Karşıyaka’da 60 yıldır ikamet ettiğimiz evimizi, kentsel dönüşümle yenilemek üzere, zorunlu bir inşaata tabii tutmuştuk. Bu nedenle Karşıyaka’da bir başka eve taşınırken, yaşantım süresince, başarılarımın ve birikimlerimin ürünü olan, en az yarım asırlık; kültürde, sporda, bürokratik yaşantımda ve çeşitli hizmet alanlarında almaya hak kazandığım emeklerimin ürünü olan, yüzleri aşan ödüllerimi, plaketlerimi, şiltlerimi, madalyalarımı, kupalarımı, gümüş&altın çerçeveli onur ve başarı belgelerimi, fotograflarımı özenle kolilere yerleştirmiştim. Ayrıca; Halikarnas Balıkçısı, Attila İlhan, Yaşar Kemal, Orhan Kemal, Fahri Korutürk, Turgut Özal, Süleyman Demirel, Kenan Evren, Bülent Ecevit, Erdal İnönü, Mesut Yılmaz, Murat Karayalçın, Tansu Çiller, Kemal Anadol, Alparslan Işıklı, Afet İnan, Ekrem Akurgal, Tarık Dursun Kakınç, Samim Kocagöz, Şükran Kurdakul, Salah Birsel gibi müstesna değerlerimizin bizzat Benim adıma imzalayarak Bana armağan etmiş oldukları kitaplarımı ve aile yadigarı tablo ve fotoğraflarım ile bazı antika değeri olan, manevi anlamda çok önemli bazı eşyalarımı, yine özenle kolilere yerleştirmiştim. Toplam olarak 8 koca koliyi bir arkadaşımın bürosuna taşındırıp, korumaya aldıracaktım. Nakliye için bir araç bulmaya çalışıyordum ki; 2016’nın ocak ayının son gününde maalesef boşalttığım evimize dış sokak kapısının camını kırarak, kilidi açıp giren hırsızların, apartmanın radyatörlerini, kalorifer kazanlarını, bir çok şeyi söküp çaldıkları yetmezmiş gibi bir de Benim manevi anlamda çok kıymetli olan en az 50 yıllık anılarımı da çalıp, götürmeleridir. Son beş yıldır, ne kadar üzüntü içinde olduğumu, aklıma geldikçe nasıl kahrolduğumun ölçüsünü anlatmam mümkün değil. Bu kötü kalpli hırsızların, Yüce Allah tarafından cezalandırılmalarını diliyorum. Evet Ben; son yılların “Ocak aylarını”, zaten mevcut kayıp acılarımızın yanında, bir de Benim şahsi de olsa bu telafisiz ve talihsiz kayıplarımla hatırlıyorum. Bu arada iki yıl öncesinin Ocak ayı sonlarında yaşadığım çok anlamlı bir mutluluk da var. Yaşadığım ve çok sevindiğim bir olayı da burada ifade etmek istiyorum. Magazin dergisi çıkartmak kolay iş değildir. Onuncu Yıldönümünü kutlayan “Karşıyaka Life Dergisi” zoru başarmışlardandır. Karşıyaka Life Dergisi’nin l0’ncı yıl kutlaması ile birlikte her yıl olduğu gibi çeşitli branşlarda başarılı olmuş dokuz kişi ve kurumu çok ciddi bir çalışma ile belirlemiş ve düzenlediği muhteşem bir “balo& resepsiyon” da, “En”ler Ödülleri” başlığıyla sahiplerine teslim etmişti. Bu önemli ve saygın ödüllerden “Son On Yılın Onur Ödülü” de Sancar Maruflu olarak şahsıma verilmişti. Beni seçerek onurlandıran juri üyelerine, Güliz Eğrihancı’ya, Volkan Sintaç Kardeşime ve Ödülü çok güzel sözlerle Bana teslim eden Karşıyaka Life’in Genel Koordinatörü Esat Erçetingöz ile Hakan Doğanay kardeşlerime teşekkürler ediyorum. 7 gün sonra 31 Ocak… 30 yıl önce 1990 yılının 31 Ocak’ında, Atatürkçü Düşünce Derneklerinin Kurucu Genel Başkanı Prof. Dr. Muammer Aksoy Hocamızı Ankara’da hain bir komplo sonucunda yitirmiştik. Hiç unutmam Prof. Muammer Aksoy’un Ankara da ki olağanüstü katılımlı Cenaze töreninde, Hocamızın çerçeveli fotoğrafını” Hocamızdan iki yıl sonra yine Ankara’da, bombalı bir katliam sonucunda, evinin önünde ki otomobilinin içinde katledilecek olan Uğur Mumcu, bizzat kendisi taşımıştı. Yine; 8 gün sonra da; 1 Şubat 1979’da, yine silahlı bir saldırı sonucunda yitirdiğimiz Türk Basını’nın emsalsiz Duayeni Abdi İpekçi Hocamızı, katledilişinin 42’nci yıldönümünde anacağız. Ayrıca 22’nci ölüm yıldönümünde Barış Manço’yu da anacağız. Terör Şehidimiz Uğur Mumcu’yu 28’ncı Ölüm Yıldönümünde sadece İzmir İl ve İlçelerinde yasaklara rağmen, mesafeli olarak ta olsa 39 etkinlikle anacağız. Benim de içinde bulunduğum ve Okan Yüksel’le birlikte yöneticiliğini paylaştığım “Demokratik Sivil Kitle Örgütleri Birliği – Desiköb” olarak Terörü, Şiddeti ve her türlü silahlanmayı lanetlemeyi inançla ve ısrarla sürdürüyoruz. ‘’Bu Memleket Bizim’’ başlığıyla, her türlü ayrımcılığı, etniksel ve dinsel bölücülüğü reddetmeyi, her fırsatı değerlendirerek, etkinlikler düzenleyerek sürdürüyoruz. Sık sık tekrarladığım gibi; Ocak aylarını oldum olası hiç sevmediğimi bir kez daha telaffuz ediyorum. Nasıl Sevebilirim ki? Çok Sevdiğim pek çok Aydınlanma Değerini, Ben hep Ocak aylarında yitirdim. Onları hüzünle toprağa verdim. Artık bundan sonra da bıkmadan, usanmadan tekrarladığım; tek dileğim, “faili meçhul terör cinayetlerinin aydınlatılması ve suçlularının bulunarak yargılanmasıdır”. Sınır güvenliklerimizi sağlamak uğruna, emperyalist dünyanın, hain oyunlarını bozmak için yıllardır sınırlarımızın ötesinde savaşan Kahraman Silahlı Kuvvetlerimize, Allahtan; güç, kuvvet ve kudret diliyorum. Şehitlerimize rahmet, yaralılarımız şifalar diliyorum. Allah Türk Halkını ve Türkiye Devletini Korusun.