Baharım geldi...

Özeleştiri nedir, insanın kendini eleştirmesidir, yani zaten kimseler duymadan yapılır eğer isterseniz. O zaman rahat olun ve yapınız. Neden kıskanç, neden kindar, neden vs olduğunuzu düşünüp bulunuz.

Şimdi ben bu gazetede yazmaya başladığımda arkadaşlarıma bahsettim elbette bu durumdan. Yürü be diyip gaz verenler, gerçekten inanıp destek verenler, inanmayıp gülümseyenler, bir de çekemeyenler, hop ne alaka diyenler, kötü günde olup iyi günde sevinemeyenler, ki hep söylerim; dost kara günde belli olur lafına çok karşıyımdır, kara günde herkes dost olur, vicdandır, insanlıktır, ama iyi günde gurur duymak bir dost için, iyi günde sevinmek bir arkadaş için, bence normaldir de kimine göre gariptir. Bana da garip gelen budur mesela. En yakın arkadaşın terfi etmiş be kardeş bir gurur duy bir zahmet bu kadar mı gücüne gitti? Gitti dimi? Ben daha konuşkanım dedin, teknik bilgim daha iyi dedin falan filan bir türlü yakıştıramadın o pozisyonu arkadaşına. Hasetlik yakışırsa eğer bir insana hücreler kendini mutsuzluğa bırakır ve beslendiği tek duygu kin olarak kalır.

Basit olan sevmekken biz kulp arıyoruz, stresten kendimizi yiyip bitiriyoruz, bu arada en güzel motivasyon olan şükretmeyi bir türlü hatırlayamıyoruz. Hadi şu an aldığınız nefes için teşekkür edin, sonra da gidip bir saksı çiçeği alın kendinize, bahar geldi nihayet oh be!