Kuşlar…

Toplantılar bitiyor, kapılar kapanıyor, herkes evine dönüyor… 
Ama nedense sandalye daha soğumadan dışarıdan bir ötüş yükseliyor: “Bir kuş söyledi…”
Bu kuşlar öyle bildiğimiz serçe değil, papağan cinsinden! 
Ne konuşulmuşsa papağan gibi tekrar ediyorlar. 
Yetmiyor, yanına biraz da süs katıp ballandırıyorlar. Sonra bir bakıyoruz, yönetim odasında konuşulan mesele, kahvede tartışma konusu olmuş.
Kusura bakmayın ama, köklü bir camiada en büyük güç, güven duygusudur. 
Güveni kemiren şey de işte bu kuşların kanat çırpışıyla taşınan laflardır. 
İçeride konuşulanların dışarıya sızması, yarayı derinleştirmekten başka işe yaramaz.
Kuşlara küçük bir tavsiye: Bazen en güzel ötüş sessizliktir. 
Çünkü her cıvıltınız sizi şirin göstermiyor; tam tersine yuvayı zedeliyor.
Ve unutulmasın: büyük camialar, kuşların ötüşüyle değil, birlikte kanat çırptığında yükseleceklerdir.